Franz Schubert
Winterreise
(Winter Journey)
Translation
Fremd bin ich eingezogen,
Fremd zieh ich wieder aus.
Der Mai war mir gewogen
Mit manchem Blumenstrauß.
Das Mädchen sprach von Liebe,
Die Mutter gar von Eh’, –
Nun ist die Welt so trübe,
Der Weg gehüllt in Schnee.
Ich kann zu meiner Reisen
Nicht wählen mit der Zeit,
Muß selbst den Weg mir weisen
In dieser Dunkelheit.
Es zieht ein Mondenschatten
Als mein Gefährte mit,
Und auf den weißen Matten
Such’ ich des Wildes Tritt.
Was soll ich länger weilen,
Daß man mich trieb hinaus?
Laß irre Hunde heulen
Vor ihres Herren Haus!
Die Liebe liebt das Wandern –
Gott hat sie so gemacht –
Von einem zu dem andern.
Fein Liebchen, gute Nacht!
Will dich im Traum nicht stören,
Wär schad’ um deine Ruh’,
Sollst meinen Tritt nicht hören –
Sacht, sacht die Türe zu!
Schreib’ im Vorübergehen
An’s Tor dir gute Nacht,
Damit du mögest sehen,
An dich hab’ ich gedacht.
I came a stranger,
I depart s stranger.
May was good to me
With many a garland of flowers.
The girl, she talked of love,
The mother even of marriage
Now the world is so gloomy,
The way is shrouded in snow.
I cannot choose the time
Of my jouney:
Must find my own way
In this daskness.
A moon beam goes along
As my Companion
And on the white meadows
I look for tracks of deer.
Why shound I hang around any longer
Waiting for someone to throw me out?
Let stray dogs howl
In front of their master's house!
love loves to wander
God made it that way
from made it that way
from one to another
Sweetest love,good night!
I won't distrub you in your dream,
It would be a Shame to distrub your rest,
You oughtn't to hear my footstep
Softly, softly the door closes!
I'll write on the gate
As I go by it -good night-
So you can see
I've thought of you
ในฐานะคนแปลกหน้า ฉันมาถึง
ในฐานะคนแปลกหน้าอีกครั้ง ฉันจากไป
อาจเป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉัน
มีช่อดอกไม้มากมาย
หญิงสาวพูดถึงความรัก
แม่ของเธอแม้จะแต่งงาน
ตอนนี้โลกเยือกเย็น
เส้นทางที่ปกคลุมด้วยหิมะ
ฉันไม่สามารถเลือกเวลา
สำหรับการเดินทางของฉัน
ต้องค้นหาทางด้วยตนเอง
ในความมืดนี้
ด้วยเงาที่ส่องแสงดวงจันทร์
ในฐานะเพื่อนของฉัน
และบนทุ่งหญ้าสีขาว
ฉันมองหาร่องรอยของกวาง
ทำไมฉันต้องไปไหนมาไหนอีก
รอใครสักคนที่จะโยนฉันออกไป?
ปล่อยให้สุนัขจรจัดเห่าหอน
หน้าบ้านเจ้านายของพวกเขา!
ความรักชอบที่จะเดิน
พระเจ้าสร้างมันขึ้นมาอย่างนั้น
จาก ทำมันเป็นอย่างนั้น
จาก ที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง
รักที่ดีที่สุด ราตรีสวัสดิ์!
ฉันจะไม่รบกวนคุณในความฝันของคุณ
มันจะเป็นความอัปยศที่จะรบกวนการพักผ่อนของคุณ
คุณไม่ควรได้ยินเสียงฝีเท้าของฉัน
ประตู เบา ๆ ปิดเบา ๆ !
ฉันจะเขียนที่ประตู
ตามที่ฉันไป - ราตรีสวัสติ์ -
ดังนั้นคุณสามารถเห็น
ฉันคิดถึงคุณ
Gute Nacht
Gute Nacht (Good night)
Drüben hinterm Dorfe
steht ein Leiermann
und mit starren Fingern
dreht er, was er kann.
Barfuß auf dem Eise
wankt er hin und her
und sein kleiner Teller
bleibt ihm immer leer.
Keiner mag ihn hören,
keiner sieht ihn an,
und die Hunde knurren
um den alten Mann.
Und er läßt es gehen
alles, wie es will,
dreht und seine Leier
steht ihm nimmer still.
Wunderlicher Alter,
soll ich mit dir gehn?
Willst zu meinen Liedern
deine Leier drehn?
Over there behind the village
stands a hurdy-gurdy man,
and with numb fingers
he grinds away, as best he can.
Barefoot on the ice
he sways back and forth,
and his little plate
Remains always empty.
No-one wants to hear him,
no-one looks at him,
and the dogs growl
around the old man.
And he lets it go on,
Everything, just as it will,
Turns the wheel, and his hurdy-gurdy;
Never stays still for a moment.
Strange old man,
Should I go with you?
Will you to my songs
play your hurdy-gurdy?
ณ สุดชายขอบหมู่บ้าน
มีบุรุษนัก Hurdy-gurdy
และนิ้วมือทั้ง 10 ของเขา
เขาบรรเลงอย่างสุดความสามารถ
ยืนเท้าเปล่าบนหิมะ
เขาบรรเลงไปอย่างต่อเนื่อง
แต่ดูเหมือนว่า
ถาดรองเงินของเขานั้น ว่างเปล่า
ไม่มีใครอยากฟังเขาบรรเลง
หรืออยากดูเขาเล่น
แม้แต่สุนัข
ยังเห่าเขา
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม
เขาปล่อยไปอย่างที่เป็น
เขาหมุนล้อและบรรเลง Hurdy-gurdy ไปเรื่อยๆ
ก็ไม่เคยหยุดสร้างเสียงอันไพเราะออกมา
ช่างเป็นคนที่แปลกจริงๆ
ฉันควรจะตามคุณหรือไม่
ฉันจะไปบรรเลงเพลง
กับเขาด้วยหรือไม่?
Der Liermann
Der Liermann (The Hurdy-gurdy man)
การตีความตัวบทกวีของบทเพลงนี้ในยุคนั้นกับยุคนี้มีความคล้ายคลึงกันหรือไม่?
Johann Mayrhofer (นักประพันธ์บทกวี ที่สนิทกับ Franz Schubert)
ได้กล่าวถึงตัวบทประพันธ์นี้ว่า
“ช่วง Schubert ได้ประพันธ์เพลงนี้ เขาเห็นความรู้สึกต่อ Schubert เป็นสีกุหลาบที่หม่นหมอง และฤดูหนาวมันเข้ามาแทนที่ฤดูอื่นๆในชีวิตของเขา(สัญญะ ขอฤดูหนาว คือ “ความตาย”) ”
Ian Bostridge (เป็นนักร้องเสียง Tenor ที่ได้ร้องและตีความเพลงนี้ในปัจจุบัน)ได้กล่าวถึงตัวบทประพันธ์นี้ว่า
“บทเพลงนี้ เป็นหนึ่งในผลงานที่ น่าจดจำ และมันเข้าถึงหัวใจของทุกคนซึ่งบทเพลงสุดท้าย (Der Leiermann) ซึ่งมันมีความเงียบ เหวิ้งว้าง ของตัวเพลงซึ่งลักษณะคล้ายเพลง Bach’s Passion”
สรุป
เปิดหน้าถัดไป >
การตีความบทประพันธ์นี้ในสมัยก่อนและปัจจุบัน มีความคล้ายคลึงกันตรงที่ บทประพันธ์นี้ เปรียบเสมือน บทเพลง Requiem ของ Schubert เลยก็ว่าได้เพราะ Schubert ได้ประพันธ์เพลงนี้ เพื่ออุทิศตัวเองแก่ความตายที่ใกล้เข้ามาถึงด้วยโรคที่ทำให้เขาทุกข์ ทรมาณ และเขาต้องการประพันธ์เพลงนี้ เพื่อแสดงออกถึงความเจ็บปวดและความตายที่ใกล้เข้ามาหาเขา แสดงให้เห็นว่า บทกวีนั้นสัมพันธ์กับตัวดนตรี ซึ่งทำให้ได้เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น
