ซึ่งเขาได้ประพันธ์ไว้ 2 ช่วง โดยแต่ละช่วง เขาเขียนช่วงละ 12 บท บทกวีบทนี้เป็นบทกวีที่เล่าเกี่ยวกับการเดินทางของคนๆหนึ่ง ที่ไม่สมหวังกับความรัก และถูกขับไล่ออกจากสังคมและเขาก็ได้ไปพเนจรในที่ต่างๆ โดยไม่มีสิ้นสุดอย่างเหน็บหนาวซึ่งทั้ง24บทนี้เป็นการพรรณาที่เขาได้ไปพเนจรในที่ต่างๆ เป็นบทกวีที่สะเทือนใจต่อผู่อ่านเป็นอย่างมาก  ซึ่ง Schubert ได้นำบทกวีบทนี้ นำมาใส่เพลงของเขา เพราะว่าบทประพันธ์นี้เป็นบทประพันธ์ที่เขาชอบมากที่สุดมากกว่าบทประพันธ์ที่ผ่านมา และเขาแต่งบท

ประพันธ์นี้ เพื่อได้แสดงออกถึงสิ่งที่เขาได้ทุกข์ ทรมาณ เพราะบทประพันธ์นี้ มันสื่อถึงความเจ็บปวดของเขาที่เขาได้ทุกข์ ทรมาณจากอาการของโรคซิฟิลิสของเขา